Aanbod als uitgangspunt

Aanbod als uitgangspunt

We zijn decennia aangeleerd om eerst een missie en visie te formuleren; en doelen, why´s, sets met waarden of andere technieken die daarop gebaseerd zijn. Lekker intuitief en dan heb je in ieder geval iets waar je je daarna aan kunt vastklampen. Voelt wel goed. Maar vraag je weleens af of het écht zo goed is? Voelt het dan nog steeds zo lekker?

Eigenlijk bestaat het enige zinvolle strategische startpunt uit de toegevoegde waarde die je kunt creëren voor een klant. Dat levert een duurzame strategie op. Waarom is dat zo? Waarom laten we ons verleiden tot denken in grote doelen in de toekomst? Mogelijk ligt dat in ons besloten. De Grieken dachten daar al over na. Plato en Aristoteles beschreven al de “teleologie”: wij doen en verklaren dingen door ze te relateren aan een doel in de toekomst.

Heel praktisch kom je dit denken tegen in “denk voor je doet”, SMART maken, plannen maken en hiërarchie van de doelen vaststellen. Maar werkt dit echt het beste voor je? Wetenschappelijk bewijs lijkt er niet voor te zijn. Jammer, of misschien wel fijn zelfs. Zeker als je omgeving steeds meer in beweging is… een traditioneel strategisch plan is al verouderd voordat het geschreven is.

Zullen we accepteren dat creatie van toegevoegde waarde de bestaansgrond van jouw organisatie is. Dan zou dat ook het uitgangspunt van de strategie moeten zijn, toch? Dan kunnen stokpaardjes en egocentrische gedachten in de prullenbak. Dat geeft ruimte in je hoofd en die zul je nodig hebben. Want toegevoegde waarde gaan oplijnen met klantbehoeften is best wel een serieuze opgave. Zeker als je ook de waardeketen en je eigen organisatie ook moet gaan oplijnen.

Het perspectief gaat dan veranderen. We vragen ons niet meer af of de organisatie, de politiek, de leveranciers onze doelen helpen bereiken. We checken dan of ze bijdragen aan het creëren van onze toegevoegde waarde. We vragen ons af of we de middelen en omstandigheden hebben om toegevoegde waarde te creëren, in plaats van of ze ons einddoel helpen bereiken.

In bekende termen: we starten niet meer met WHY maar met WHAT als uitgangspunt.

Mijn college Jeroen Kraaijenbrink heeft eerder zijn artikel over dit onderwerp gepost onder de titel OFFERING AS STARTING POINT.